Sínte fada
A Eagarthoir, a chara,
Ta fadhb agam. Aon uair a scriobhaim ar an riomhaire ni thagann na sinte fada in airde. Is cuma ce mhead uair a chrochaim iad ar na gutai Gaelacha gleoite a bhreacaim bailionn siad ag bun an riomhphoist, san abairt dheireanach, i gconai. Ni hamhain sin ach deantar e ar bhealach thar a bheith idirnaisiunta freisin. Buailtear anuas ar litreacha uile na haibitre iad, na consain fein fiu. Nior mhaith liom go gceapfadh einne nach dtuigim conas na sinte ri-uaisle ro-Ghaelacha ceanna a chur chun usaide. Nior mhaith liom go gcasfai Bearlachas, na go deimhin fein Siniseachas, liom. N’fheadar an mbeadh eolas breise ag einne de bhur gcuid leitheoiri?
Ťáíḿ í ńḋéíŕéáḋḣ ńá ḟéídé áŕ ḟáḋ.
Is mise le meas (agus gan sinte f̵̭̙͉̽͛̈ą̸̨̼̩̎͊d̷̦̝̟̜̜̅̈a̶̧͎̦̤͉̫̐̅̅),
Sine Nic Fhadaim