Tá tús curtha ag Jack Mac Íomhair lena théarma mar stiúrthóir nua Chultúrlann Uí Chanáin i nDoire, ceann de na hinstitiúidí is mó le rá i saol cultúir agus teanga na cathrach.
Is as Doire do Jack féin ó dhúchas, agus admhaíonn sé gur deis speisialta atá ann filleadh ar a chathair féin le bheith i gceannas ar an áit a bhfuil croí agus intinn an phobail Ghaelaigh lonnaithe. “Is mór an phribhléid domsa mar dhuine ó Dhoire a bheith ag glacadh an róil seo,” a deir sé le An Páipéar. “Bhí tionchar ollmhór ag an Chultúrlann ar mo shaol féin, agus tuigim cé chomh lárnach agus atá sí do phobal na Gaeilge agus na healaíne sa chathair seo.”
Ní duine nua é Jack i saol na meán ná i saol na Gaeilge. Chaith sé roinnt blianta ag obair le Raidió Fáilte i mBéal Feirste, áit a raibh sé gníomhach i gcláracha nuachta agus cúrsaí pobail. Is mór an taithí atá bainte amach aige ansin ó thaobh bainistíochta, cur i láthair agus obair phobail de. “Guím gach rath ar Raidió Fáilte agus ar an obair mhór atá siad a dhéanamh i mBéal Feirste,” a deir sé. “D’fhoghlaim mé féin go leor ansin, agus is mian liom an taithí sin a thabhairt liom anois go Doire.”
Tá stair fhada ag an gCultúrlann mar spás oscailte a chuireann béim ar chruthaitheacht, ar fhoghlaim agus ar rannpháirtíocht. Le fiche bliain anuas tá siad ag eagrú féilte ceoil, seónna drámaíochta, taispeántais ealaíne agus ranganna Gaeilge, ag cur go mór le bríomhaireacht chultúrtha na cathrach. Don stiúrthóir nua, áfach, tá fís shoiléir aige maidir leis an todhchaí.
“Ba mhaith liom an Cultúrlann a fheiceáil mar áit nach é amháin a dtagann daoine chun féachaint ar imeachtaí, ach áit a mothaíonn siad gur leosan í, go bhfuil siad páirteach inti,” a mhíníonn sé. “Is mian liom níos mó daoine ó gach cúlra a mhealladh isteach, lucht labhartha na Gaeilge agus iad siúd nach bhfuil an teanga acu fós araon. Tá deis againn pobal i bhfad níos leithne a bhaint amach.”
Luaigh sé freisin go bhfuil sé ag iarraidh naisc níos láidre a chruthú idir an Chultúrlann agus eagraíochtaí eile i gcathair Dhoire, idir Ghaelach agus Ghallda. “Tá Doire ag athrú agus ag fás, agus caithfidh an Chultúrlann a bheith i lár an athraithe sin,” a deir sé. “Tá na healaíona agus an cultúr in ann daoine a thabhairt le chéile ar bhealaí nach féidir leis an pholaitíocht i gcónaí. Sin é an chumhacht atá againn.”
Tá sé soiléir go bhfeiceann Jack an ról seo ní hamháin mar phost, ach mar mhisean pearsanta. Leis an taithí atá aige ó Bhealach na nGael i mBéal Feirste, agus a ghrá dá chathair dhúchais, tá sé diongbháilte toradh a bhaint amach. “Táim muiníneach go mbeidh an Chultúrlann ag leanúint ar aghaidh mar cheann de na hionaid is tábhachtaí don Ghaeilge ar oileán na hÉireann, agus go mbeidh sí ina croílár do chruthaitheacht agus do phobal i bhfad níos leithne.”
Ag deireadh an agallaimh, d’fhág sé teachtaireacht shimplí ach chumhachtach, “Táim anseo chun obair a dhéanamh ar son mhuintir Dhoire. Is linne uilig an Chultúrlann, agus tá todhchaí gheal romhainn.”