Tá na laethanta ag giorrú, na hoícheanta ag dul i bhfad, agus an ghrian, a bhí chomh flaithiúil sin linn le cúpla mí anuas, ag tarraingt siar ar a céimeanna. Beidh cuimhne ar an samhradh i mbliana, ní hamháin mar gheall ar na cuimhní áilne ar laethanta trá agus fulachta, ach de bhrí gur cuireadh síos air mar an samhradh is teo ar taifead riamh in Éirinn. Bhí muid ag cur allais, ag lorg scátha, agus ag iarraidh an teas a shárú, ach ní bheidh éinne ag gearán faoi na cuimhní sin agus muid ag dul isteach i mí Mheán Fómhair.
Is fíor go mbíonn rud éigin brónach faoi deireadh an tsamhraidh. Tugann sé deireadh le saoire na scoile, le tráthnónta fada ag imeacht gan chlog, agus le braistint na saoirse a ghabhann leis. Ach tá féile mhór an fhómhair romhainn freisin, agus is mór an sólás é sin. Beidh an Comórtas Náisiúnta Treabhdóireachta ag filleadh ar an Screagán, in aice le Tulach Mhór i gContae Uíbh Fhailí, i gceann cúpla seachtain. Is áit í nach bhfeiceann tú ach plúchta le trácht, na céadta mílte daoine ag spaisteoireacht agus ag baint sult as an gcultúr tuaithe, na comórtais, agus an t-atmaisféar uathúil.